MAHMUTLARDA APARTMAN YÖNETİMİ

İnsan bazen öyle olaylarla karşı karşıya kalıyor ki gördüğü manzara karşısında bir yönde insanın nutku tutuluyor.
Bunun örneklerini sokağa çıktığımız zaman her an görebiliriz.
Örneğin, ademoğlunun biri motosiklete binerek ön tarafına bir çocuğu orta boşluğa öbür çocuğu, çocuğun arkasına hanımı, hanımın arkasına diğer çocuğu olmak üzere toplam 5 kişiyi motosikletine alarak bir yerden bir yere gittiği zaman insan hayretler içinde kalıyor.
Bu durum memleketimden insan manzaralarından bir kesit olarak karşımıza çıkıyor.
Ama bazen herhangi bir ademoğlu bilmediği konularda da bilgiçlik taslıyor ve anlamadığı konularda da ben anlarım pozlarına girerek fikir yürütmesi bir yönde motosiklete binen Ademoğlu’nun durumuna benziyor.
Soruyorsunuz, “Hukukla ilgili olarak herhangi bir eğitim gördünüz mü?” ya da “Toplumun anlayabileceği bir şekilde çeşitli örnekler verilerek hazırlanan herhangi bir hukuk kitabını okudunuz mu?” şeklinde sorulan herhangi bir soruya belki hayır diyecek ama konuştuğu zaman “mangalda kül bırakmayacak”
Daha doğrusu “Ağzı laf kalabalığı yapmaktan” başka hiçbir hüneri olmayan bu kişilere bir şeyler açıklamaya kalksanız anlamazlar, bir şeyler öğretmeye kalksanız öğrenmezler ama kulaktan dola bir iki bilgi kırıntısına güvenip ahkam kesilirler.
Bunun örneklerini apartmanlarda ya da sitelerde kat malikleri kurulunca her yıl yapılan toplantılarda görebiliriz.
Esasında apartmanlarda sosyal yaşam kurallarına uyularak yaşamak bir kültür birikimidir.
Bu kültür birikiminin oluşumu da öyle yarım yüzyıllık bir zaman dilimi içinde oluşamaz.
İşte kültür birikimi oluşmadığı için de yapılan apartman toplantılarında yarım yamalak bilgi sahibi olan kişiler de bilmediği konularda bilgiçlik yaparak konuşurlar.
Örneğin;
Kat maliklerinden biri;
–         Tüm kat maliklerinin beşte dördünün yazılı imzası olmadıkça ana gayrimenkulün ortak yerlerinde inşaat, onarım ve tesisler ile değişik renkte dış badana ya da boya yaptıramaz.
–         Ortak yer alan sahanlığı kapatıp oralara dolap, eşya, v.b gibi eşyalar koyamaz.
–         Binanın ön ya da yan cephesindeki çıkma balkonunu panjurla ya da camla kapatamaz.
–         Tapuda mesken olarak tescil edilmiş bir dairesini tüm kat maliklerinin yazılı rızası olmadan ticaret hane haline çeviremez.
–         Kendi bağımsız bölümünü belediyece onanmış imar planına aykırı bir şekilde tadilat yaptıramaz.
Şeklinde bazı sorunlar insanın aklına geliyor. Bunun yanında;
–         Her ne sebeple olursa olsun evvelce “Ön bahçeleri yaya kaldırımı seviyesinden yarım metreden daha aşağıda” teşekkür etmiş bulunan binalarla bu gibi arsaların sahipleri yoldan gelip geçenlerin emniyetini sağlamak için yol kenarına bahçe duvarı ya da parmaklık yapmaya mecburdurlar.
–         Zemin katlarda dükkan yapılmasına izin verilen yapılarda “Yaya kaldırımı ile aynı seviyedeki ön bahçeleri” yayaya açık bulunduracak bir şekilde düzenlenerek yayaların da can emniyetini tehlikeye düşürecek şekilde duvar ve manialar yapılamaz.
Bunun gibi çeşitli örnekler verilebilir.
Şimdi diyebilirsiniz ki hangi apartmanda bu gibi kurallara uyuluyor?
Bu durum aynen motosikletle kuralları hiç sayarak 4-5 kişiyi taşıyan motosiklet sürücüsü âdemoğlunun durumuna benzemiyor mu?
Esasında bizler ne okuyoruz, ne yazıyoruz ne de araştırma yapıyoruz.
Öncelikle bizlerin apartmanlarda yaşam kurallarıyla birlikte hukuki durumları öğrenmemiz gerekir.
Öğrenmediğimiz takdirde ünlü ozan Nazım Hikmet tarafından;
“Kabahat senin,
Demeye dilim varmıyor ama,
Kabahatin çoğu senin canım kardeşim” şeklinde yazılan bir şiirindeki ünlü tümceler aklımıza geliyor.