Şaka gününe yani 1 Nisan sabahına sayılı haftalar kala, tüm adaylar meydanları etkilemeye çalışıyor.
Elbette vaatler çok önemli.
Emekliler bu seçimlerin en gözde seçmen kitlesini oluşturuyor.
Emekliyi tavlayan seçimi alır.
Dikkat ederseniz ilk defa bir yerel seçimde emekliye maaş gibi sosyal yardımlar başkan adaylarının vaatleri arasında birinci sırada.
Demektir ki biz emekliler bayağı fakirleşmişiz.
Mesela emekliye sosyal projeler tüm adayların vazgeçilmezi durumda.
Demektir ki biz emekliler sosyalleşemiyoruz.
Emekliye et, hatta but mu löp et mi tartışmaları meydanlarda çınlıyor.
Demektir ki biz emekliler et yiyemiyoruz.
İkinci hedef kitle gençler.
Tüm adaylar gençleri ikinci tavlanması gereken grup olarak seçmiş.
Mesela ücretsiz internet en geçerli vaatlerden biri.
Demektir ki gençler internet kullanımında ve ücretlerinde mağdur durumda.
Bir diğer vaat ise gençler için sosyal alanlar ve ucuz kafeler.
Bir başka vaat ki bu tüm vatandaşları kapsıyor, sıcak çorba.
Sabah kalk git çorbanı iç.
Güzel bir slogan.
Alt gelir grubuna hitabeden vaatler, üst gelir grubuna göre kat kat fazla.
Hatta üst gelir grubunu etkileyecek aklı başında hiçbir vaat yok.
Canım adaylar en çok biz fakirleri düşünüyorlar.
Öyle fakir diyip geçmemek lazım.
Para çok az seçmende var ama oy fakirde.
Mesela FFP (Fakir Fukara Partisi) kurulsa tek başına iktidar olur!
Olur mu dersiniz?
Adım gibi eminim böyle bir parti kurulsa asla oy vermeyecek olan kitle fakirler olur.
Biz fakiruslar familyası zenginleri severiz.
Onun için demiş atalarımız “Zenginin ayakucunda olmak, fakirin başucunda olmaktan daha iyidir”
Fakir niye fakir kalır?
Yok, o sözü tekrarlamayacağım!
Kolay kandırıldığı ve fakir kaldığı sürece daha dirençli olunacağına inandırıldığı içindir.
Peki, kim bu teoriyi ortaya atmıştır?
Tabiki zenginler.
Bu seçimlerin hedef kitleleri kesinlikle fakiruslar familyası.
Löp et kulağa ne kadar hoş geliyorsa, bedava çorbada o kadar hoş geliyor.
Başımıza çorap örenlerin çorba vaadi önemli.
Hedef kitlenin gözüne baka baka bu sözleri verenlere hedef kitleden bir kişi çıkıp “Bugüne kadar niye vermedin, yada bir koltuk için neden bu cömertlik?” demiyor.
Biz fakiruslar arada birde olsa, yalan yanlış komplimanlarla mutlu oluruz. Umutlanmak bizi diri tutar, beklentilerimiz hep vaatler üzerine olduğu için her türlü yalana inanırız.
Biz fakirlerin gıdası yalan vaatler, uçuk kaçık gelecek hayalleridir.
Ne deseler yeriz, ne verseler yeriz.
