Köyün birinde, bir tilki kümese dalmış, tavuklar kaçışmışlar ama biri yakalanmış.
Tilki tavuğu bir güzel afiyetle yemiş.
Karnı doyunca rehavete kapılıp, derin bir uykuya dalmış.
Tavuklar bir sure sonra kümese geri dönmüşlerki tilki uyuyor.
Tavukların biri cesaretle gidip uyuyan tilkinin kulağını gagalamış.
Canı yanan tilki uyanmış ve kulağını gagalayan tavuğu yakalayıp yemiş.
Diğer tavuklar kahraman tavuğun kanının aktığı yere bir anıt mezar yapmışlar.
Kahraman tavuğun hain tilkiyi gagalaması nesilden nesile aktarılmaya ve efsane olmaya başlamış.
Her yıl tavuğun hayatını kaybettiği yerde anma törenleri yapılıyor, aziz hatırasına şiirler okunup kahramanlık hikayeleri anlatılıyor.
Törenlere civcivler getirilip gelecek nesillere bu kahramanlığın anlatılması için konuşmalar yapılıyor.
Artık aşı tutmuştur.
Her yıl tavuk öldüğü yerde anılıyor, tilkinin kulağına vurduğu gaga temsili olarak canlandırılıyor, şerefsiz tilkiye beddualar yapılıp kahraman tavuk için dualar okunuyor.
Yine bir ölüm yıldönmünde sarı civciv kürsüye geldi, yanık ve etkili sesiyle şiirini okuyup indi.
Bu sırada civcivler arasından bir gülme sesi geldi.
Herkes pürdikkat dönüp sesin geldiği yere baktı.
Siyah bir civcivden geliyordu ses.
Siyah civciv devam etti
“Keşke kahraman yüce tavuk, tilkinin kulağını gagalamak yerine çiftçinin kulağını gagalayıp uyandırsaydı.
Çiftçi kapardı çifteyi ve tilkiyi vururdu” diyor.
Ahali bu çıkış karşısında neye uğradığını şaşırır ve civcivi hain ilan edip çiftlikten kovarlar.
Zordur kanıksanan gelenekleri akılla ve zekayla çözmek!
