6 YAŞ

Yazımın başlığındaki 6 yaşındaki çocuk sensin.
‘Kız çocuğu’ diye belirtmedim çünkü; o çocuk, ve cinsiyetin ne olduğunu bilemeyecek kadar bu dünyaya yabancı.
Birinin hoyrat elleri o sabi bedeninize dokunuyor ama anlamlandıramıyor sunuz.
Öncesinde koca koca adamlar o hoyrat elin dokunuşuna şahitlik ediyor.
Siz, korkuyorsunuz.
Siniyorsunuz.
Dünyayı böyle bir yer sanıyor sunuz.
6 yaşında bir çocuk korktuğunda kendini tehlike altında hissettiğinde kime sığınır?
Anne, baba, kardeşler. Onlarda bu korku filminin iblisleri…
Erken büyüyor ve bir yolunu bulup devlete, adalete sığınıyor ama nafile.
Kemik testi için başka bir kadın bulunuyor, adalet dersen!
Önce inanamadım ardından o ses kayıtlarının dökümünü bulup itirafları dinleyince, bir süre öylece kaldım, anlamlandırmaya çalıştım, olmadı.
Sonra o çocuk toplumun vicdanına sığındı.
Toplumun vicdanı ‘küt’ diye ikiye bölündü.
Bir kesim “Böyle bir rezillik olamaz o kir yuvaları kapatılsın” diye tepki gösterip çocuğu sahiplenirken diğer kesim ise “Bunların dertleri dinimiz, iftira atarak inancımıza hakaret ediyorlar” diye o sapığı bağırlarına bastılar.
Hatta kardeşlerinin açıklamalarından sonra “İşte bak CHP zihniyeti yine İslam’a saldırıyorlar ” diye paylaşım yaptılar.
Sonra olayın gerçekliği ortaya çıkıp o sapkınlar tutuklanınca birer birer paylaşımlar silindi.
Acayip bir sosyolojik karmaşıklıktan geçiyoruz.
İçine cin girdi diye götürüldüğü sözde din adamı tarafından tecavüze uğrayan genç kız haberleri, küçüğün rızası vardı diyebilenler, bir kereden bir şey olmaz diyenler, damadına kaçan kaynanalar, yufkacıyla giden eltiler, evden kaçan karısını gözyaşları ile geri çağıran geyikler.
Yep yeni bir Türkiye gerçeği oldu.
LGBT’lilere karşı avaz avaz isyan edip erkeklerle grup takılanlar.
Pudra şekeri çekip “Laik dinsizler” diye twit atanlar.
Başka bir yörüngeye girdik.
Ne fakir, fakir olduğunun farkında ne de zengin, zenginliğinin.
Dindarı dinin farkında değil, ahlaklısı, ahlakın.
Vatanseveri bile vatanı hırpalıyor severken.
Alttan üste hep bir söz galibiyetine göre üstünlük savaşında toplum.
İlerledikçe cahilleşen, en önemli değerleri bile sloganlaştıran, duyarsızlaştıkça zalimleşen, paraya ve güce dayalı teslimiyet duygusunun egemenliğine esirleşen.
Değerin, değerinin olduğu, herşeyin tüm değerlerin pulla ölçüldüģü, geleneklerin ve bizi biz yapan ananelerin hiç edildiği hoyrat bir düzeni yaşıyoruz.
Para ve cinselliğin iki temel dayanak seçildiği, aşka dair, fakir ama gururlu övgülerinin yerle bir edildiği bu toplumsal dayanışmayı bizler yaratmış olamayız!
Hırçın, öfkeli, mutsuz ama doyumsuz halk kitleleri bu toprağın hiç bu kadar kaderi olmamıştı.
Nasıl bir dönüşüm ve nasıl bir kirlenmedir akıl almıyor.
Siyasallaşmış ve bir olayda haklılıktan çok tarafına bakılarak tepki anlayışının egemen olduğu yerde, 6 yaşındaki çocuğun yaşadığı dramın tarafı olduğu kesime zarar vereceği endişesine kapılan, koynunda gezdirdiği yılanın hala ona dokunmadığını düşünebilen insan yapımız, sizleri de korkutmuyor mu?
Milli gelir arttıkça milli değerlerimizi yitirdik.
Yamalı pantolonla daha bir mutluyduk, siyah önlüklerin içinde bembeyaz hayaller kurardık, bu renkli giysiler, renkli sokaklar, rengarenk hayat tarzı, avucumuza birkaç kuruş koyup herşeyimizi aldı.
Şimdi anlıyorum ki hepimizin de rızası vardı.