İHA, SIHA, patates ve soğan gibi saçma sapan bir tercihi niye sundular bilmiyorum.
Devlet halkının hem güvenliğini, hem eğitimini, hem sağlığını, beslenmesini ve barınmasını sağlamak zorunda.
Verdiğimiz vergileri bunlar yapılsın diye veriyoruz.
Ben neye oy vereceğim?
Yeni şarkıların yazıldığı bir ülke istiyorum.
Eurovision şarkı yarışmalarında tekrar boy gösteren ve buna aylarca hazırlanan müzisyenlerimizi özledim.
Pazar günleri dünya klasiklerinin çalındığı pazar konserlerini özledim.
Bob Ross resim yapsın yine.
“Şuraya bir ağaç daha çizelim ki şu ağacımız yalnız kalmasın” desin.
Yurttan sesler korosunu, Bizimkiler dizisini, liderleri taklit eden sanatçıları özledim.
Siyaset meydanında yüz yüze tartışma cesareti gösteren ve hesap veren siyasileri özledim.
Sokak röportajlarında sanki diksiyon dersi almışçasına düzgün ve aklı başında cümleler kuran insanları özledim.
Maaşının üçte birini kiraya verdirip kalanı ile rahat yaşatan refah düzenini özledim.
Yaptığı yolu fabrikayı milletin başına kalkmayan, kendisini tercih etmeyen vatandaşına hakaret etmeyen beyefendileri özledim.
23 Nisan sabahı sokaklarında trampet çalınan şehirleri ve o çocukça heyecanı özledim.
19 Mayıslar da birbirleriyle kule kurup zirveye bayrağımızı takan gencin vatanseverlerliğini özledim.
Karşısındaki siyasilere taş gibi sorular soran gazeteci abileri özledim.
Siyasilerin seçim çalışmaları için gittiği şehirlerde, onlardan fabrika isteyen seçmenleri özledim.
Tüm bunları doya doya yaşamış biri olarak o eski günleri özledim.
Ne çok şey kaybetmişiz bir inat uğruna.
Çok gidip uzaklaşıp aynı yeri arar hale gelmişiz.
Eksiğiyle, fazlasıyla bize eski Türkiye’yi vaat edin.
Beğenmesekte bu kadar yoz, bu kadar acımasız ve bu kadar dimağsız değildik.
