1950’li yıllardı, dönemin siyasi liderleri meydanlarda nutuk atarken şu cümleleri söylüyorlardı “Türkiye inşallah gelecekteki 50 milyon nüfusu ile küçük Amerika olacak!”
Amerika hayranlığı şarkılara bile konu olmuş, kimin finanse ettiği çok sorgulanmayan plaklar peynir ekmek gibi satılır olmuştu.
Mesela bir şarkıda;
Amerika, Amerika -Türkler dünya durdukça beraberdir seninle.
Hürriyet savaşında.
Bu bir dostluk şarkısıdır. Kardeşliğin yankısıdır.
Kore’de olduk kan kardeşi .
Sönmez bu dostluğun ateşi. Azmimizdir hür yaşamak.
Dünyada sulhu sağlamak.
Dalgalanır hep bu uğurda İstiklal aşkı ruhumuzda. Senin New York’un Yükselir göklere , benim İstanbul’um. Destandır.
Sözleriyle adeta yağcılıkta çağ atlanıyordu.
Amerikan düşmanlığı suç sayılıyordu.
Çağımızın en büyük ozanı Aşık Mahzuni Şerif ta o yıllarda Coni’lerin ne kadar sinsi ve tehlikeli olduğunu görmüş ve Vietnam savaşında yaptıkları katliamada vurgu yaparak şöyle seslenmisti ”
Genç ihtiyar gebe kadın
Öldürmedik bırakmadın
Tarihin ırzına kıydın
Amerika katil katil
Amerika katil katil
Katil Amerika
Satın aldın devletleri
Kuşlara taktın ipleri
Her kapıda kilitleri
Amerika katil katil”
Türkü inanılmaz bir dinleyici kitlesi bulmuştu.
Vay sen misin Amerika’ya “katil” diyen.
Yasak geldi, Ozan yurtdışına kaçmak zorunda kaldı.
“Gominis lan bu Amerika’yla aramızı açmaya çalışan KGB ajanı” filan dediler.
Şimdilerde gördük ki her kötülüğün altından onlar çıkıyor.
O, Suriye’de, Gazze’de, Yemen’de, Libya’da, Irakta, İran’da ve şehitlerimizin kanında.
Geç anladı cevahir kafalar.
Hep öyle değil midir zaten; Bu topraklar bilgeleri hain ilan edip şakşakçı yalakaları baştaci yapar.
Şehitlerimize Allahtan rahmet ülkemize başsağlığı diliyorum.
Amerika katil katil.
