Taksici Oğuz Erge cinayetini izleyip “bu toplum nereye sürükleniyor” diye sormayanımız var mı?
Hürriyet gazetesinin 2023. 22 Ağustos tarihinde yayınlanmış haberinde; Türkiye’de 36 milyon adet ruhsatsız silah olduğu haberi vardı.
Toplam seçmen sayısının yarısından fazla.
Adalete güven duymayan ya da gerçekleşen adaleti beğenmeyen sarılıyor silaha.
Hergün onlarca silahlı çatışma haberleri televizyonlara ve basına yansıyor.
Bunun psikolojik ve sosyolojik altyapısını işin uzmanlarına bırakalım ve biz medya ile nasıl dönüştürülüyoruz ona bakalım.
Özellikle gündüz kuşağı yayınlarına baktığımızda Türk insanının aile yapısının, örf ve ananelerinin nasıl yozlastıĝına şahit oluruz.
Müge Anlı’nın programına çıkan tiplere ve olaylara farklı bir gözle bakınca geldiğimiz noktanın neresi olduğunu anlıyoruz.
Onbinlerce polis ve jandarmanın sahada çözemediği olayları Müge ekrandan çözüyor ise kocaman bir! koymanın zamanı gelmiştir.
Yemek programlarında etin sosunu beğenmeyen kadını 10 binlik emekli hangi duygularla izliyordur siz düşünün.
Bir tane eğitici ve öğretici program yok, yok çünkü izlenmiyor.
Toplum neyse o programlarda o, o programlar neyse toplum da o.
Akşam kuşağında ise bas bas bağırıp kadın döven magandalar, önüne gelene silah sıkan yengeç yürüyüşlü adamlar, arka sokak ağzıyla racon kesen aktörler.
Haber kanallarında işin ehli olmayan ve her konuda bilgisi olan bilgeler!
İktidar yanlılarının ülkeyi uçurduğu, muhaliflerin ülkeyi batırdığı tamamen tek taraflı ve objektif olmayan yorumlar.
Pavyon sahnesinden etkilenip konsomatris kurslarına yazılanlar, tarikatlara dokunduğu için yasaklanan sahneler.
Tüm yaşamımızı medya yani TV, sosyal medya ve benzeri sanal alem şekillendiriyor.
Öyle ki yerel seçim döneminde bile meta ile karar verir hale geliyoruz.
Oysa gerçeklerimiz tüm çıplaklığı ile izmir deki o taksinin şoför koltuğunda, o koltuğa iyi bakmalıyız, o koltuğu iyi analiz etmeliyiz.
Çünkü her türlü iyilik ve kötülük bir koltuğa sahip olma hırsıyla başladı ve devam ediyor.
