ACI VE HÜZÜNLÜ BIR TESADÜFÜN GETİRDİĞİ KAOS

Bundan yıllar yıllar öncesiydi.

Ortakaradenizin deniz görmeyen bir köşesinde soğuk bir kış gününde “ınga ıngaaa” diye bir ses duyuldu.

Bir bebek gelmişti dünyaya.

Ebe bebeği bacaklarından kaldırıp totosuna iki şaplak atarak “Ulan ne ağlıyorsun” diye azarlamıştı.

O bebek bendim ve daha dünyaya gelir gelmez tokatlanmıştım.

İçimden Tokat’ta doğmak böyle birşey galiba diyerek susmuştum.

ilerleyen yıllarda bu travmayı atlatamadığım için Tokat’ı terkettim.

Aslında her şey yolunda gitse de bir şekilde yolunda gitmeyen bir seyler var diye hep bir eksiklik duydum.

Oğlak burcunun karakteristik özelliği diyenler oldu.

Aradan uzun uzun yıllar geçti ve benim hayalim farklıydı.

Karadenizli olup deniz görmemek beni kahrediyordu.

Ya ak ya kara diyip risk aldım ve Ak parti iktidarından da cesaret alarak emekli olmaya karar verdim.

Birgün ben, Ahmet, Okan ve Mahmut sohbet ederken konuyu onlara açtım.

Okan “Nereye yerleşeceksin?” diye sordu.

Mahmut’sa “O hiçbir yere gidemez duygu sömürüsü yapıp ilgi çekmeye çalışıyor, klasik oğlak” dedi.

Çok gücüme gitmişti.

Hemen Mahmut’la ilgili yerler aramaya başladım.

Mahmutlar diye bir kasaba hemde Akdeniz’in kıyısında.

Bastım dilekçeyi ve emekli oldum.

Mahmut hariç herkesle vedalaştım ve gelip Mahmutlar’a yerleştim.

Şirin ve doğal bir kasabaydı.

Mutluydum ama zaman zaman melankolik ataklarım oluyordu.

Milenyumun yedinci yılıydı.

Bir kafede dostlarımın şerefime düzenlediği doğum günü partisindeydim.

En sevdiğim partilerden biriydi.

Keşke DGP diye bir parti kurulsa idi!

Pasta geldi üzerinde mumlar.

Üfledim söndüler.

Happy birthday Sudi sesleri her tarafta yankılanıyordu.

Ağlamaklı oldum ama kendimi tuttum, aklıma hayatta yediğim o ilk tokat gelmişti.

Bu arada köşede küçük Emrah gibi sessizce boynu bükük garip garip oturan birini gördüm.

O da aglamaklıydı ama ağlamamak için direniyordu.

Belki de benimle aynı travmayı yaşıyordu.

Merakla yanına gittim “Merhaba” dedim.

Kadir Savun sefkatimi görünce o da bana “Merhaba abi, doğum günün kutlu olsun abi, biliyor musun abi benim doğum günümü kimse kutlamadı abi” dedi ve yüzünü diğer kameraya çevirdi.

Hemen abican bir tavırla “tamam duygusala bağlama söz ilk doğum gününü birlikte kutlayacağız” dedim.

“Çok teşekkür ediyorum abi duygusallığım elimde değil abi ben bir Oğlakım abi” dedi.

“Hadi lan hangi ay hangi gün” diye kibarca sordum.

“11 ocak” dedi.

Şok hatta BIM A 101 karfuŕ olmuştum.

Hemen şefkatle elinden tutup masamıza doğru getirdim.

Utangaç ve sıkılgan olduğu için elimi bırakmak istemedi ama ben “Has tri yeter” diyerek elimi çektim.

Sonra bir mum da o söndürdü.

Nefesi gerçekten kuvvetlydi ve hemen birbirimize ısınmıştık.

Sonra muhabbete başladık.

“Nerede doğdun?” diye sordum.

“Tokat, Zile” dedi.

Dilimden oooo May gard diye bir ses çıktı.

Ben söze başlayıp “Beni zor şartlarda dünyaya getiren Şerife anneme teşekkür ediyorum” dedim.

O da ayağa kalkıp “bende beni dünyaya getiren Şerife anneme dua ediyorum” deyiverdi.

İçimden “Bu manyak beni mi taklit ediyor” dedim.

Sözlerime devam edip “ama daha dünyaya gözlerimi açar açmaz totoma şaplak atan Süheyla ebeye asla hakkımı helal etmiyorum ” dedim.

Bizim ki dönüp “Bende etmiyorum” dedi.

Sabrım taştı ve dönüp ” be adam sen de kimsin? Ne söylesem papağan gibi tekrar ediyorsun” diye çıkıştım.

Önce aval aval yüzüme baktı.

“Hala anlamadın mı? Aynı yerde doğmuşuz, aynı ebe sana da bana da aynı muameleyi çekmiş. Yıllarca aynı şehirde yaşayıp Sonra yine aynı şehre göçmüşüz. Bu kader değil de nedir?” dedi.

Sarsılmış ve altüst olmuştum.

Acilen sordum “babanın adı ne?”

“Ali Tahir” dedi.

“Benim babamın adı da Hasan” dedim.

Kendimi toparladım ve ayağa kalktım, o da kalktı, sarıldık tokalaştik.

“Ben Nuri” dedi.

Perdeci Nuri.

Biraz önce yanindaydim.

“Gardaş bu Mehmet Şimşek emeklilere amma tokat attı ha” dedi.

“Tokat’ta, Tokatla başlayan çilekeş hayatımız Mehmet Şimşek’le devam ediyor, garibin çilesi ölünce biter” diyerek uzaklaştım