Hey onbeşli onbeşli, Tokat yolları taşlı, Onbeşliler geliyor, Kızların gözü yaşlı.
Hobara vuuuvvv…
1316 doğumlular askere alındı.
Ardından çocuk denecek yaştakiler.
Okullarından alınarak cephelere gönderilen onyedililerin çok azı bu savaşlardan sağ olarak kurtuldu.
Kara Zala Hatun’dan alınan ağıt.
Mızıkalar çalınıyor, Asker olan gelsin deyi.
Onyedililer asker olmuş, Topluyorlar ölsün deyi.
Aman Gazim aman Gazim.
Narman dağlarında kuzum.
Yedi oğlan anasıyım.
Hiçbirini görmez gözüm.
Oh yandaaaan.
Kaşların arasından dom dom kurşunu değdi, dom dom kurşunu değdi.
Bir avcı vurdu beni, bin avcı beni yedi.
Şappi şappiii şappi.
Aman bre deryalar kanlıca deryalar, biz nişanlıyız.
İkimizde bir boydayız, biz delikanlıyız.
Kırmızılı çalkalaaaa.
Ankara’nın bir köyünde, delikanlı bir kıza aşık olur.
Köyün ağasının da kızda gözü vardır.
Ufak tefek çıtı pıtı bir kızdır “Misketim” diye sever delikanlı kızı.
“Seni kimseye yar etmem” der sevdiceğine.
Ağaya posta koyar ve köy meydanında karşısına çıkar.
Delikanlının cesaretine hayran kalan ağa “Git sevdiğinle evlen düğününüzü de ben yapacağım” der.
Kız bir akasya ağacına çıkmış sevdiğinden gelecek haberi beklemektedir.
Bir süre sonra ağanın geldiğini görür, yıkılır, kendini boşluğa bırakır ve ölür.
Oysa ağanın bir adım arkasındadır sevdiği.
Güvercin uçuverdi kanadın açıverdi.
Eloğlu değil mi Sevdi de kaçıverdi…..
Sarılı çalkalaaaaaahhh.
Başkalarının acıları bizim neşemiz olmuş hep.
Üzülürken keyiflenen ve üzüntüden mutlu olabilen bir yapımız var.
Öyle ki timsah bile bazen bizden daha duyarlıdır.
Yok ettiğine üzülmekte bir meziyettir.
İnsanlar güldüğünde 17 kası çalışırmış, ağladığında ise 43.
Kolayı seçmek varken, üstelik ağlamak daha yorucuyken.
O kadar kası meşgul etmenin ne anlamı var?
Ağıtlara göbek atıp kalça ve meme sallayarak bir neslin acılarıyla dalga geçenler de seçmen değil mi?
Hüloooooo.
