ÇANAKKALE İMANIN ZAFERİDİR-Nazif Fethi Yalçınkaya

Geçen Cuma günü şanlı tarihimizdeki kahramanlık destanlarından biri olan Çanakkale Zaferi’nin 96’ncı yıldönümüydü. Bu zaferin kazanıldığı tarih olan 18Mart 2002 yılında çıkarılan bir kanunla Şehitler Günü ilan edilmiştir. Bu vesileyle bütün şehitlerimize ve gazilerimize Allah’tan rahmet diliyorum. Ruhları şad olsun.
18 Mart 1915’ de yedi düvele karşı   “Çanakkale Geçilmez” fermanı, onbinlerce  imanlı vatan evlâdının, şahâdet şerbetini içmesiyle yazılmıştır. Şehitlik mümin için yüce bir mertebedir. Nitekim Yüce Rabbimiz Kur’an-ı Kerim’de şöyle buyurmaktadır: “Allah yolunda öldürülenleri ölüler sanmayın; bilakis, onlar diridirler. Rabbleri katında mızıklanmaktadırlar…” (Âli İmran, 3/169) Sevgili peygamberimiz de: “Cennete giren hiçbir kimse, yeryüzündeki bütün şeyler kendisinin olsa bile dünyaya geri dönmek istemez. Sadece şehit, gördüğü itibar ve ikram sebebiyle tekrar dünyaya dönmeyi ve defalarca şehit olmayı ister.” (Buhârî, Cihâd, 21) buyurmuştur. Ecdadımızın yüce değerler uğruna üstün fedakârlıklar göstermesinin temelinde, bu ilahi ve peygamberi müjdeler bulunmaktadır. Tarihimizde Çanakkale gibi yer alan şanlı zaferlerin sırrı, milletimizin şahadet ruhu, tek vücut olması, birlik, beraberlik halinde bölünmez bir bütün oluşturması ve «Toplu vurdukça yürekler, onu top sindiremez!» ruhunun yaşanmasında yatmaktadır.
Çanakkale’de maddî gücümüz, düşmanın gücüne nispetle çok zayıftı. Askerimizin birçoğunun, ayağında postalı dahi yoktu. Ancak Mehmetçiğin manevi gücü büyüktü. Düşman İngiliz Ordu komutanının:”Bizi Türklerin maddî gücü değil, manevî gücü mağlup etmiştir. Çünkü onların atacak barutu bile kalmamıştı” şeklindeki itirafı, bu gerçeği ifade etmektedir.     Anafartalar kahramanı Gazi Mustafa Kemal Atatürk Çanakkale’deki askerlerimizin  iman gücünü şöyle anlatıyor.
 “Karşılıklı siperler arası sekiz metre, yani ölüm muhakkak. Birinci siperdekiler, hiçbiri kurtulamayarak kâmilen şehit düşüyor. İkinci siperdekiler onların yerine geçiyor. Fakat ne kadar gıpta edilecek itidal ve tevekkül ki, ölenleri görüyor, üç dakikaya kadar öleceğini biliyor, hiçbir tereddüt bile göstermiyor, sarsılmak yok!… Okuma bilenler ellerinde Kur’an-ı Kerim, cennete girmeye hazırlanıyorlar. Bilmeyenler kelime-i şahadet getirerek yürüyorlar. Bu Türk askerindeki ruh kuvvetini gösteren, şayan-ı hayret bir misaldir. Emin olmalısınız ki, Çanakkale muharebesini kazandıran, bu yüksek ruhtur.”
Çanakkale Zaferi imanın ve şahadet ruhunun zaferidir. Bu böyle bilinmelidir ki imana Kurana karşı olmak Çanakkale zaferini kazanan ruha karşı olmaktır. Bu iman şehitlik ruhuna inanmayan zavallıların  düşeceği mahcubiyeti gösterecek yaşanmış bir olayı aktarmak istiyorum. Bir 18 Mart Çanakkale Şehitlerini anma gününde, şehitlik gezilirken, topluluk içinden biri çıkar ve etrafındakilere yüksek sesle şöyle der:
–          Bu nasıl ilkel ve geri bir anlayıştır. İşte tam burası şehitlik. Bir adam çıkmış diyor ki:
“Kim bu Cennet vatanın uğrunda olmaz ki feda,
Şüheda fışkıracak toprağı sıksan şüheda…”
Kardeşim bu topraktır. Hiç toprak sıkılınca şüheda fışkırır mı?  diyerek, İstiklal Marşı şairimiz merhum Mehmet Akif’in inancıyla ve sanatıyla alay eder mahiyette yere eğilir, bir avuç toprak alır ve çevresindekilere:
– İşte bir avuç toprak aldım ve sıkacağım. Bakalım şüheda fışkıracak mı? der ve toprağı sıkmak amacıyla elini yummasıyla beraber, parmaklarından kanlar fışkırmaya başlar. Çevresindekilerin şaşkın bakışları arasında meydana gelen bu hadise karşısında adam şok olmuştur. Mesele anlaşılınca görülmüştür ki, o toprak içinde çok yoğun biçimde bulunan ve Avusturya dikeni denen küçük dikenler, elin kılcal damarlarını patlatması neticesinde kanlar o tazyikle fışkırmıştır. Kutsal değerlerle alay eden bu zavallı da uzunca bir zaman cımbızla dikenleri ayırmak zorunda kalmış ve o dikenler de kendisine iyi bir ders olmuştur.