YOLCU YOLUNDA

Bir yoldayım ve o yolun başındayım
Bu yolda nefes alabiliyorsam, yürüyebiliyorsam ne mutlu bana
Yolun sonuna hedefim var elbet.
Ama yürürken de kaçırmadım nefes almayı, şarkı söylemeyi, dans etmeyi
Yapamadıklarımın pişmanlığını bıraktım,
Yaşayacağım sürprizlere açtım her zerremi..
Hep ağır şarkılar söylemez hayat..
İçine roman havasının yanında, manda yuva yapmış söğüt dalınayı da katar elbet
Coşana meşk olsun.. coşmasını bilene de helal..
Ne diyor Veysel Aşık, “ uzun ince bir yoldayım, gidiyorum gündüz gece”
Bende ekliyorum, “uzun güzel bir yoldayım, gidiyorum bir bilmece”
Yaşamadıklarımdan bahsetmiyorum artık,
Yaşadıklarıma ve tüm yaşayacaklarıma merhaba diyorum
Hüzne, kedere, sabra da bir selam veriyorum
Vardır bunlarında bir dilleri, anlatmak istedikleri, gör dedikleri
Yaşam bir bütün almasını bilene
Yaşam bir bütün akmasını bilene..
Yaşam bir bütün yaşamasını bilene…
Hakkını vermezsen, hakkım yandı diye feryat eder gezesin..
Suçlarsın kendinle birlikte herkesi herşeyi..
Olmadı börtü böceğe sararsın..
Yolu yürümeden tüketirsin tüm figanınla, tüm ahınla.
Yolcu yolunda gerek..yaşamasını bilene, hakkını verene
Ne mutlu ona ki, “söyleyemem derdimi hiç kimselere” derken
Yanına da “Ankara’nın bağlarını” ekleyene