SON OLAYLARIN ARDINDAN (1)
(Gölcük- Yalova 1999)- ( Van- Erciş 2011) Depremi.
Depremden on saat sonra çatal kaşıkla şuursuzca enkazı kazıp yakınını çıkarmaya çalışanlar, onların hemen yakınında elinde kazma, kürekle, günde (100-2.) verin kazalım diyen insanlar, enkazlardan eşya çıkarıp arabalarına yükleyip giden ne olduğu belirsiz gruplar, yardım kamyonlarından atılan eşya, kutu, torbalar havada kapıp gidenler, kaptıklarını bir kenara yığıp, geri dönüp gene kapanlar, bunlara bir TV programında “ Sıraya mı girip alacaklar kardeşim” diyen acayipler. Yardım kamyon ve araçlarını yollarda çevirip soyanlar, içini bir, iki demir çubuk bazıları yarım konduk koyanlar(4.) kat tabanının yarısına döşenmiş demirli, yarısında demir çubuk olmayan sırf betonla duran binaların yıkıntıları, alt katta dükkânlar görünsün diye dış duvarları, içerde yer kazanılsın diye iç duvarları, hatta bir, iki kolunu yok edilen binaların çoğu Yalova- Gölcük, Çınarcık da yıkılmıştır. Üç beş kolon koca binanın nesini taşıyacak. Yıkılan yüzlerce binadan, yapan sorumluların biri tutuklandı sadece, ya diğerleri… Gördüklerim, işittiklerimi yazsam bir kitap oluşur. Hakkı olmayanlarla dolu çadır ve prefabrik ev yaşantılarını yazmak ise başka bir kitap yazmayı gerektirir.
Beni asıl duygulandıran Somali yardımları, son şehitler, Van depremi ile olmaya yüz tutan insani değerler, milli değerler, insani yardımlar gibi bizleri insan yapan değerlerin, bu konuda Allah’ım kullarına buyurduğu değerlerin canlanması, henüz her şeyin bitmediğinin göstergesi olmuştur. ŞÜKÜRLER OLSUN