PEYGAMBERİMİZ VE ASHABININ HİCRETİ -Nazif Fethi Yalçınkaya

 Bugün Peygamberimiz (sav) ile ashabının Mekke’den Medine’ye hicretinin (göçünün) 1432. yıl dönümüdür Dolayısıylada Hicri takvime göre 1432. yıla girdik. Hicret olayı, islam tarihinin en önemli olaylarından birisidir. Hicret ilk Müslümanların hayatında o kadar derin tesirler bırakmıştır ki hicretin başladığı ayı ve yılı takvimlerinin başlangıcı olarak kabul etmişlerdir.
Mekkeli müşrikler, islamın kabulünü engellemek için, çeşitli yollar denemişler, ancak gün geçtikçe Müslümanların sayısı hızla artmıştır Bu durum, müşriklerin müminlere karşı hırçınlaşarak sert tutum takınmalarına; şiddete, hakarete, işkence ve cinayete varan uygulamalara sebep olmuştur Bu yüzden Müslümanlar da gruplar halinde Peygamberimizin emriyle Medine’ye hicret etmişlerdir
Müslümanlar hicret ederken, mallarını, yakınlarını, yaşadıkları toprakları Allah rızası için terk ederek gitmişlerdir Bu uğurda büyük zorluklar, mahrumiyetler ve acılar yaşamışlardır Doğup büyüdüğü öz vatanından göç etmek zorunda kalışın acı ızdırabını Peygamberimiz mekkeden ayrılırken şöyle dile getirmiştir. “Ey Mekke, vallahi sen Allah katında yeryüzünün en hayırlı yerisin. Bana göre de yeryüzünün en sevimli yerisin. Vallahi eğer buradan çıkmaya mecbur bırakılmasaydım, seni terk etmezdim”
Yüce Allah Kur’an’da İmanları uğruna yurtlarını terk eden müminleri şu ayette övmektedir: “ İman edip hicret eden ve Allah yolunda cihat edenler ve (hicret edenleri) barındırıp onlara yardım edenler var ya işte onlar hakiki müminlerdir Onlar için bağışlanma ve bol rızk vardır ”(Enfal suresi:74)
Peygamberimiz ve arkadaşlarının hicreti aslında bir yerden diğer yere kaçış değildir. Hicret bir yerden başka yere daha iyi şartlarda yaşamak için göç etme de değildir. Hicret dini özgürce yaşamak ve yaşatmak, Dini kitlelere anlatmak, ila-i kelimetullahı yani Allahın kelamını her yere duyurup ulaştırmaktır. Bir hak aşığı imkânların tükendiği yerden imkânların üretileceği yere taşınmaktır diye tarif eder hicreti. Gerçekten de Mekke de tükenen imkân Medine de yeniden yeşerdi. İslam Medine de yaşam alanı buldu. Mekke de horlanan, her türlü ezaya maruz kalan İslam ve ona gönül verenler Medine de Medine site devletine kadar giden bir süreç yaşadılar. Yesrib şehrini Medine şehri yaptılar yani medeniyet şehri yaptılar.
Hicrette bizler için alınacak birçok ibret ve ders var, Her şeyden önce hicret; İslâm davasının hedefe giden yolunda bir dönüm noktasıdır. Hicret, Allah rızası için; anadan, babadan, eşten, dosttan, diyardan, maldan, mülkten hatta candan, evlattan vazgeçişin, ibretli ve meşakkatli kıssasıdır. Günümüzde de bencilliğin, maddeperestliğin, çıkarcılığın, adaletsizliğin tahrip ettiği insanlığın yeniden aydınlığa çıkması, ancak hicretle başlayan ve yeşeren imanî ve insanî değerlerin, tekrar hayat bulması ile mümkündür.
Biz Müslümanlar bugün hicreti nasıl anlayacağız? Ya da bugün nasıl muhacir olacağız? Bugün de günahlardan hicret ederek muhacir olunur. Asıl hicret de günahlardan hicrettir. Hicret bir kaçış ve sığınıştır, küfürden imana kaçıştır. Nitekim Efendimiz(sav) Hakiki muhacir yani hicret eden, Allahın yasakladığı şeylerden kaçan, onları terk eden kimsedir. (Buhari, Sahih, İman, 4 ) ,Hakiki muhacir, hata ve günahları terk edendir( İbnu Mace, Sünen, Fiten, 2). Hakiki muhacir, Allahın üzerine haram kıldığı şeyleri terk edendir( Müsnedi İmam Ahmed, 3/ 412) buyurarak bu gerçeği dile getirmiştir.
Biz de günahların her tarafımızı kuşattığı bir zamanda günahlardan kaçarak hicret sevabını ve hicret edenlere Allah’ın verdiği müjdeye kavuşmak için gayret gösterelim.
Hicretin 1432.yılına girerken bir kez daha düşünelim. Bizim hicretimiz nereye? Geride bıraktığımız bir yılda sevap-günah muhasebesi bakımından karda mıyız zararda mıyız? İşte şimdi bunun zamanı.