DUYGUSUZ NESİL TEHLİKESİ…

Cumhuriyet Gazetesi’nin 30 Temmuz 2018 tarihinde yayınlanan köşe yazarı Erdal Atabek’in bir makalesinde, İzmir Ödemiş Kaymakçı Çok Programlı Lisesi Müdürü Ayhan Kökmen’in iki öğrencisi tarafından öldürülmesi olayının aydınlatılması için görevlendirilen Milli Eğitim Müfettişi Doğan Ceylan’ın hazırladığı raporda Duygusuz Nesil Tehlikesini dile getiriyordu.

Milli Eğitim Müfettişi Doğan Ceylan’ın hazırladığı rapor şöyleydi.

“DUYGUSUZ NESİL TEHLİKESİ”

Hayatın gerçeklerinden habersiz, duygusuz ve bencil bir nesil geliyor.

Şehitler için gözyaşı döken kendi ana-babalarını anlamıyorlar. Başkalarının çocukları için ağlamaya anlam veremiyorlar.

Yanı başımızdaki savaşlar, acı çeken çocuklar, ölen on binlerce insan onları hiç ilgilendirmiyor.

Tüm acı gerçekleri çizgi film tadında izliyorlar ve yürekleri hiç acımıyor.

Hayatlarının odağındaki tek şey eğlenmek. Eğlenemedikleri tüm zamanları kendilerine bir işkence olarak görüyorlar.

Kendileri için yapılan fedakarlıkların hiç farkında değiller. Kıymet bilmiyorlar, ve vefasızlar.

Herkesi kendilerine hizmet etmek için yaratılmış görüyorlar.

İnsanlara verdikleri değer, onların istediklerini yerine getirebildikleri ve ne kadar eğlendirdikleri ile orantılı.

Hayatlarında eğlenmekten başka bir amaç olmadığı için tek eğlence kaynağına dönmüş telefon ve tabletlerini ellerinden aldığınızda dünyanın sonunun geldiğini zannediyorlar.

…Çocuklar hayattan bihaber.

Açlık nedir bilmiyorlar. Yedikleri önlerinde, yemedikleri arkalarında, acıkmalarına fırsat bile vermiyoruz.

Öyle ki yemek yemeği bile işkence görür hale geliyorlar.

Susuzluk nedir, hiç bilmiyorlar. Hiç susuz kalmamışlar.

Üç adımlık yolda bile susarlar diye yanımızda içecek taşıyoruz.

Çocuk daha “Susadım” demeden ağzına suyu dayıyoruz.

Çocuklar hiç üşümüyor.

Soğuk havalarda evden çıkarmıyoruz. Okula giderken kırk kat sarmalayıp, çıkarıyoruz, hiç titremiyorlar.

Çocuklar hiç ıslanmıyorlar.

Evden arabaya kadar üç metrelik mesafede şemsiyesini başında tutuyoruz.

Saçına bir tek yağmur damlası düşürmüyoruz.

Yorgunluk nedir bilmiyorlar çocuklar.

İki adımlık mesafelere bile arabayla götürüyoruz, yorulmasınlar diye.

Yokluk nedir bilmiyorlar. Daha istemeden her şeyi önlerine sunuyoruz.

Bu yüzden varlığın kıymetini bilmiyorlar.

…Çocuklar hissetmiyor yaşamı.

Açlığı bilmedikleri için açlara acımıyor, üşümek nedir bilmedikleri için sokaktaki evsizleri umursamıyor.

Müdahale edilmezse gelecek iyi şeyler getiremeyecek ülkemize.

Bu sorunu devlet derinden hissetmeli.

Bu sorunun çözümü için çalıştaylar düzenlenmeli. Öğretim programları ve ders materyalleri revize edilmeli.

Okulların duygu eğitimi konusunda rolleri artırılmalı.

Geç kalmadan bu sorun mutlaka çözülmeli.

Bu sorun çözülmezse ülke çözülecek.

Konu üzerinde sayın Erdal Atabek’in yaptığı değerlendirmede konunun okulları da aşan, devleti de aşan toplumsal yapının sorunlarını dile getirerek bozuk bir toplumsal düzenin sonuçlarını açıklıyordu. Esasında bu gibi konular çok önemli olup, devleti yönetmeye soyunan özellikle eğitimcilerin duyarsız nesil tehlikesi üzerinde önemle durmaları gerekmektedir.

Hem de zaman kaybetmeden.