BU REZALETLERE KİM “DUR” DİYECEK

Özellikle son yıllarda artış gösteren çocuk cinayetlerinin ardı arkası kesilmiyor ve gün geçmiyor ki bir çocuk cinayete kurban gitmesin.
Ülkemizin her yerinde çocuklara karşı işlenen suçlarda ürkütücü derecede bir artış var. Kaçırılan her çocuk haberiyle kahroluyor ve kötü bir şey olmaması için dua ediyoruz. Kadın ve töre cinayetlerine birde çocuk cinayetleri eklenince bunun sebepleri konusunda durup düşünmemiz gerektiğine inanıyorum. Bu tip olayların sadece kolluk kuvvetleriyle engellenmesi asla mümkün değildir. Bu canileri çocuklara musallat eden ana fikri iyi analiz etmek gerekiyor. Genelde pasif ve toplum içerisinde sessiz bir duruş sergileyen, medeni cesareti düşük profilli insanlar tarafından bu cinayetler işleniyor ya da caniler, intikam duygusu beslediği ailelerden çocukları yoluyla intikam alıyorlar.
Burada en büyük görev ailelere düşüyor. Kaçırılma yönteminin dışında ailelerin ihmali neticesinde her yıl yüzlerce çocuk hayatını kaybediyor. Ülkemizde çocuk hakları ise son derece yetersizdir.
Kanunun koyucularının acilen çocukların sağlıklı bir şekilde hayata kazandırılması için gerekli çalışmaları yapması gerekiyor. Birçok modern ülkede çocukların aileleri olmadan sokağa çıkması suçtur. Bunu yapan aileler tespit edildiğinde önce uyarılıyor, tekrarında ise çocuk devlet tarafından korumaya alınıyor. Son günlerde artan çocuk ölümlerindeki en büyük suç ailelerindir.
Saldım çayıra, Mevla kayıra misali çocuk yetiştirme dönemi bitmiştir. Trafikte, karşıdan karşıya geçerken ve hayatın her evresinde anne ve babanın gözü çocuk üzerinde olmalıdır. Motosikletine yerleştirdiği heybede çocuklarını taşıyan ailelere hepimiz rastlamışızdır. Böyle tiplere polisin neden müdahale etmediğini ise anlamış değilim.
Çocuklara karşı işlenen suçların cezaları artırılmalıdır. Pedefoli hastalarının toplumdan tecrit edilmesi hatta tedavisi mümkün değilse hadım edilmesi gerekir.
Geleceğimizin teminatı olan çocuklarımıza toplum olarak sahip çıkmak zorundayız. Ailelerin bu konuda daha bilinçli olması için çeşitli eğitimler verilmelidir. Hastanelerin doğum üniteleri hazırlayacağı çeşitli broşürlerle bebek doğar doğmaz aileyi bilinçlendirebilir. Yine aile sağlık merkezine benzer kurumlar oluşturularak çocuk sağlığı ve hakları güvence altına alınabilir. Ailelerin ihmalkâr davranışlarına göz yumulmamalıdır. İlköğretimden başlayarak suç işlemeye eğilimli çocuklar tespit edilmelidir. Temiz toplum ve huzurlu bir hayat her bireyin hakkıdır. Koruyucu tedbirlerin, önleyici tedbirlerden daha etkili olduğunu unutmamalıyız. Üç çocuk dileğinin devlet politikası yapıldığı bir dönemde çocukların, cinayetlere ve ihmallere kurban gitmesi ülkemiz adına utanç verici bir durumdur.