Kırsal ve içe dönük bir coğrafyada doğup büyümüşsün.
Geleneksel kalıpların dışına çıkıp birşeyleri akılla sorgulamanın zor olduğu bir iklimden geliyorsun.
“Mahalle baskısı” deyip geçemiyorsun, iflahını keser adeta ortaçağ Avrupa’sında olduğu gibi aforoz ederler.
O dar çevrede, kültürel etkileşimde ön yargılı ve suni davranıyorsun.
Okuduğun kitaplarla, dizinin dibinde olduğun insanlar birbirlerine tamamen zıt.
Akıl ve bilgi, gelenek ve görenek arasında gidip geliyor, nereyi tercih edeceğini biliyor ama cesaret edemiyorsun.
Pisagor.
Antoine
Lavoisier. Bruno.
İskenderiyeli Hypatia.
Socrates.
İbn-i Sina.
Farabi.
Ahi Evran
Baska şeyler öğütlüyor.
Aklın karışıyor içten içe “Dogru” diyorsun ama niteliksiz çoğunluk her seferinde baskılıyor sizi.
Ahmet.
Mehmet.
Hasan.
Mustafa amcalar.
Hatice.
Ayşe.
Fatma teyzeler galip geliyor.
Onlar sizden biri ve siz o toplumun içindensiniz.
Arada aykırı biri çıkıp tıpkı diğer felsefeciler gibi doğruyu söylüyor ama bedelini hayatıyla ödüyor.
Dokuz köyden kovulup onuncu köye de kabul edilmeyince, anlıyorsunuz ki sokak jargonu her zaman galip geliyor.
Milyarlarca insanın farkında olmadan birbirlerinin hayatına dokunduğu bir dünyada yaşıyoruz.
Kendi hayatının ve isteklerinin ve gerçeklerinin farkında olan bireyler, bu yönde çaba gösterdikçe mutlu olmuştur.
Aydınlanan Her birey bir başkasına ışık olmuştur.
Cinsiyetçi ve mikro ayrımcı toplumlar birbirlerini yerken, bunu topluma pompalayan zihniyetler de hep malı götürmüştür.
“Kimi seçeceğiz” yerine “neyi seçeceğiz” diye sormak aklın yoludur.
İyi bir yaşam, iyileşen yaşam şartları, beslenirken, barınırken, eğlenirken içinde hiçbir kaygısı olmayan mutlu bir hayat mı?
Sefalet içinde, yokluk ve korku içinde, gelecek kaygısı içinde baskıcı, ötekilestirici bir yaşam biçimi mi?
Karar Senin!
