ATATÜRK’TEN BİR ANI (2)

Yüce önder Atatürk fırsat bulduğu zaman memleketin ne halde olduğunu öğrenmek için bizzat Ankara dışına da çıkar ve buralarda halkla beraber olur halkın düşünceleriyle birlikte ne durumda olduklarını öğrenmeye çalışırdı.
İşte yaptığı gezilerden birinde ve Kırşehir yolunda karşılaştığı bir anıyı nakletmek istiyoruz.
“ Korkunç bir kış günü, Atatürk sabaha karşı şu emri verdi;
–   Bu kış kıyamette memleketin ne halde olduğunu görmek isterim. Otomobille gezmeye çıkacağız.
O sene kış o kadar şiddetli idi ki yollardan otomobillerin değil kurtların bile geçmesi müşküldü. Buna rağmen Kırşehir istikametinde yola çıkıldı.
Yolda döküle döküle, hatta Atatürk’ün otomobili bile birkaç kere ve batağa saplanmak suretiyle ve bizzat bir aralık kendisinin bile itmeye mecbur kalması şartıyla ilerliyordu.
Bir dağ başında tek bir köylünün koştuğu görüldü.
Atatürk köylüyü çağırttı:
–  Bu havada dağ başında ne arıyorsun?
–  İneğim kayboldu Paşam
-Seni kurtlar yer
– İneğimi yedilerse beni de yesinler
-İneğin kaç lira kıymetinde idi?
– Ehh… bir elli altmış lira ederdi
Atatürk yanında kilerine döndü:
–  Bu adama yüz lira verin. Bir otomobile alın.
Hemen köylüye yüz lira verildi. Ve bir otomobile binmesi teklif edildi.
Köylü:
–   Hayır diye reddetti. Ben yine ineğimi arayacağım.
O vakit Atatürk:
–  İşte sana yüz lira verdiler. İki inek alabilirsin. Bırak ötekinin peşini
Köylü:
–  Sana rastlamak benim talihimdir. Ama yine kendi ineğimi de ararım Paşam. Sana rastlayan kaderli adamın üç ineği olursa çok mu?
Atatürk köylüyü kendi otomobiline aldı. Sonra onun köyünde küçük bir çiftlik alıp hediye ettiğini öğrendik”.
Atatürk’ten bu anı yazar Niyazi Ahmet Banoğlu’nun 1967 yılında ikinci kez yayınlanan “Nükte ve Fıkralarla Atatürk” adlı kitabının 79-80 sayfalarından alınmıştır.
İşte Atatürk yeri geldiği zaman halkın arasına girer onların sorunlarıyla meşgul olur ve bu sorunlara çözüm arardı.
Bu örneği verdikten sonra gelelim günümüzde seçimle işbaşına getirdiğimiz yöneticilerin durumuna;
Her zaman şu görüşü öne sürerim. Seçimle işbaşına gelen ve kamuyu yönetmeye soyunan kişiler her zaman halkla bütünleşmek zorundadırlar.
Halkın tabanına inerek, onların ayağına giderek, onların sorunları varsa çözüm üreterek sonuca varmaya çalışacaksın.
Unutmayalım, siyasette başarı halkla bütünleşmekle olasıdır.